Nienke Timmer

Atleet

Als ik goed uitgerust ben zal een vreemde niet snel mijn handicap zien. Echter na inspanning, bijvoorbeeld na een wedstrijd leidden mijn spieren een eigen leven. Ze trekken dan samen en ik verkramp helemaal. Mijn benen trillen als een gek en mijn armen krijg ik niet meer recht. Ook mijn handen gaan dan in aparte stand.

Wat is je grootste uitdaging/doel op dit moment, wat wil je bereiken en hoe?
Mijn grootste doel is toch wel op de Paralympische spelen staan. Ik wil daar een medaille halen op de 100 en 200 meter sprint. Ik train nu zoveel mogelijk om zelf nog beter te worden. Het is steeds je grens opzoeken. En kijken of je nog een stukje sneller kan worden, zonder dat de spasme zijn eigen leven weer gaat leiden.

Moet je veel doen en/of laten om je doel te bereiken?
Door mijn hersenbeschadiging kost alles wat ik doe meer energie. Daar waar jij gewoon loopt, moet ik steeds nadenken hoe ik moet lopen of iets anders moet doen. Dit kost veel energie. Door het trainen, wat je moet doen om steeds beter en sneller te worden, moet ik mijn energie goed in de gaten houden. Zomaar spontaan iets doen is lastig, altijd weer die afweging: past dit qua energie er nog bij. Dit betekent dat ik dus minder vaak af kan spreken met familie en vrienden. En geregeld ook rust pakken, lekker met een filmpje weer zorgen dat je energie weer oplaadt. Een dagje weg moet echt gepland worden, en dat is best lastig.

Wat is je mooiste moment in de sport tot nu toe?
Dat waren toch wel mijn eerste medailles tijdens het EK Berlijn in 2018. Daar mocht ik twee zilveren medailles mee naar huis nemen. Voor het eerst stond ik op het podium op een groot toernooi. Dat is heel tof om dat mee te mogen maken.

Wat is het moeilijkste moment in de sport tot nu toe?
Ik denk dat dat het missen van de spelen van Rio was. Ik had de limieten gehaald maar bij de Paralympische spelen kan niet altijd iedereen mee die dit haalt. Nederland krijgt op basis van behaalde resultaten en plekken op de wereldranglijst een aantal plekken voor atleten (slots). Helaas waren er te weinig slots waardoor ik niet mee kon. Dit heeft mij enorm geraakt. Je hebt heel hard gewerkt, doelstellingen behaald en dan toch net niet je droom bereiken….

Heb je het idee dat je meer moet bewijzen dan mensen zonder handicap?
Nee dat idee heb ik niet. Iedereen is uniek en bewijst zich op zijn eigen manier. Wat wel lastig is dat mijn handicap niet altijd zichtbaar is, hierdoor wordt ik soms verkeerd ingeschat of begrepen.

Wat betekent sporten voor jou in het algemeen en wat betekent Team Para Atletiek in het bijzonder voor jou?
Sporten is voor mij heel belangrijk. Toen ik dat nog niet deed, spraken de mensen altijd over minder leuke dingen. Bijvoorbeeld dat school niet makkelijk ging, dat was niet leuk om over te praten. Of mensen vroegen naar medische dingen. Ook niet leuk. Toen ik ging sporten kon ik net als anderen meepraten over trainingen, wedstrijden en andere sport gerelateerde onderwerpen. In plaats van een uitzondering was ik nu gelijk aan anderen. Doordat ik mij in 2017 bij TPA kon aansluiten kreeg ik de mogelijkheid om mij nog meer te kunnen professionaliseren. Als team hebben we mooie trainingsfaciliteiten, en gingen er deuren open die normaal dicht blijven. De kracht zit hem in het team, met elkaar, meer connecties en dus ook meer mogelijkheden. Daarnaast is het zó fijn om met gelijkgestemden te kunnen trainen naar gestelde doelen. Wat ik ook mooi vind is dat we als team ook ons steentje bij dragen om andere te enthousiasmeren. Iedereen kan sporten en het is fijn om dat aan anderen te laten zien.

Heb je tips en tricks voor beginnende sporters, onzekere sporters?
Geloof in jezelf en heb plezier in wat je doet. Vier iedere kleine stap die je bereikt. Kijk in je omgeving, er is altijd wel een sport die je leuk vindt. Ga in gesprek met die vereniging. Er is vaak meer mogelijk dan je denkt. Zo ben ik in gesprek gegaan met de plaatselijke atletiekvereniging. Er was eerst lichte twijfel, maar ze waren wel enthousiast. Zo mocht ik daar als eerste sporter met beperking komen trainen. Nu, 3 jaar later, is er een hele groep sporters. Nee heb je en ja kun je krijgen toch? Wij kunnen jou mogelijk ook op weg helpen, of je verwijzen naar iemand die jou kan helpen. Het is zo fijn om iets te kunnen doen, naast school en therapie.

Wie is je grote voorbeeld en waarom?
Eerlijk gezegd vind ik dit een van de moeilijkste vragen. Ik heb niet echt een specifiek persoon die mijn voorbeeld is. Maar mijn motto is: ‘If you can dream it, you can do It’. Ga voor je doelen, kijk naar mogelijkheden en probeer niet bij de eerste tegenslag gelijk te roepen dat je het niet kunt. Je bent tot veel meer in staat dan jij of vaak ook wat je omgeving denkt, blijf je dromen volgen!

Wat wilde je worden toen je kind was?
Ik was als kind een echte poppenmoeder. Al mijn poppen moesten ook iedere avond netjes naar bed en ‘s morgens weer aangekleed. Ik droomde van mijn eigen gezinnetje. Een specifiek beroep had ik verder niet voor ogen. Later wilde ik heel graag meubelstoffeerder worden. Ik ben ook gestart met die opleiding maar dit was fysiek zo zwaar, dat dit betekende dat ik dan zou moeten stoppen met sporten. Dat wilde ik niet. Nu heb ik naast het sporten een baan, en werk ik bij de receptie van een schadebedrijf. Soms moet je keuzes maken om ook dingen te kunnen blijven doen die voor jou belangrijk zijn.