Even voorstellen: Deborah van den Berg
Wie ben je?
“Ik ben Deborah, 45 jaar oud en getrouwd met Robin. We hebben 3 kids: Isabel (16 jaar), Milou (14 jaar) en Tim (12 jaar). Ik ben personal trainster en heb mijn eigen toko (Debstraining). Ik geef fitnesslessen en looptraining bij Eazy Fitness in Amstelveen, geef atletiek jeugdtraining bij Phanos en sinds kort dus ook trainster van de Phanos prothesegroep”.
Toen je 3 jaar geleden in contact kwam met Guido en zijn team heb je onmiddellijk aangegeven dat als er ooit een plekje vrij kwam om training te geven dat je dan heel graag zou helpen. Waar komt die betrokkenheid vandaan?
“Ik ben gek van sport, vooral van atletiek, daar ken ik Guido van. En ik ben een mensenmens. Ik wil graag mensen helpen, in de sport of op persoonlijk vlak. Toen ik deze groep zag trainen in het stadion was ik gelijk nieuwsgierig naar de verhalen achter de atleten en ik wilde eigenlijk ook heel graag weten hoe dat dan allemaal werkt met zo’n prothese en een blade!”
Je geeft training aan de ‘prothese-groep’ van Phanos, kan je ons vertellen wat voor groep dat is en hoe het is om daar training aan te geven? Heb je veel moeten aanpassen in de manier waarop je training geeft?
“Helaas is de groep nog heel klein, maar ik ga elke woensdag met plezier naar de baan. In het begin vond ik het best lastig, nog nul ervaring met training geven aan personen met een prothese, waar moest ik beginnen? Ik ben gaan googelen, advies gevraagd aan Guido, maar ook aan zijn atleten. Maar belangrijkste is toch wel dat je gewoon moet luisteren naar de mensen zelf! Wat willen zij, wat is hun droom, wat willen ze vooral niet! Van daaruit ben ik er achter gekomen dat je gewoon alles moet doen wat je met valide mensen ook zou doen en ja, dan kom je er achter dat bepaalde oefeningen echt niet kunnen… Dan weet je dat ook weer!”
Je kijkt ook mee met de trainingen van Guido, hoe is dat? Heb je ook een rol of is het alleen meekijken?
“De trainingen van Guido zijn super afwisselend. En dus heel gaaf om daar bij te zijn. Heb al veel geleerd. In de periodes dat Guido op stage was heb ik de atleten die in Nederland bleven training gegeven. Daardoor voel ik me nu echt meer bij de groep horen en merk ik dat de groep mij ook accepteert”.
Wat is je het meest bijgebleven van de afgelopen maanden? Wat was een positieve verassing en wat heeft je echt verbaasd?
“Wat mij vooral is bij gebleven is de allereerste training bij de prothesegroep. Guido en ik hoorden hun verhalen aan en wij hadden allebei zoiets van, okay….wij gaan ervoor zorgen dat ze weer kunnen gaan hardlopen. Nog geen acht weken later liepen ze hun eerste tientallen meters. Ik was best ontroerd. Daarnaast vergeet ik de eerste ’trappetjes training’ van Guido z’n groep ook nooit meer! Dat ze met prothese ‘gewoon ‘ sprongetjes maakten die de meeste mensen met twee benen nog niet eens zouden kunnen, ik stond met open mond te kijken en vooral te genieten! Toen zag ik wat Guido mij al verteld had: laat ze alles doen, je komt er vanzelf achter wat niet kan!
Waar zie je jezelf staan over 5 jaar?
Dan ben ik assistent trainer van Guido, help hem het allerbeste uit zijn atleten te halen, is mijn prothese groep een grote groep met mensen die allemaal hun eigen doel hebben en zijn er meerdere prothese groepen in Nederland die wij als Team Para Atletiek breedtesport hebben opgezet!
